Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Απριλίου 8, 2013
Γράφει ο Δημήτρης Δερμάτης – Πολιτικός Επιστήμονας
Ένας ιδιότυπος πολιτικός τυχοδιωκτισμός μας χτύπησε δειλά στην αρχή την πόρτα της πολιτικής επικαιρότητας και πιο έντονα όσο περνάει ο καιρός και ενώ η δύναμη της εξουσίας αλλοιώνει την σκέψη και την όποια προσωπικότητα του ηγέτη. Αναφέρομαι φυσικά στην εισβολή στην καθημερινότητά μας του επαναστάτη χωρίς αιτία, δημάρχου της Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρη. Με πληθώρα δηλώσεων που συχνά πυκνά προκαλούν το εθνικό αίσθημα του μέσου Έλληνα ή ό,τι του έχει μείνει τέλοσπάντων απ’ αυτό επιχειρεί να
προκαλέσει την προσοχή μας και να στρέψει το ενδιαφέρον πάνω του.
Για να έχει ο καθένας μια ολοκληρωμένη άποψη της φύσης των συλλογισμών λοιπόν του κ. Μπουτάρη παραθέτω δύο από τις δηλώσεις του: «Δεν υφίσταται ο όρος Βόρειος Ήπειρος…» και «Ο Κεμάλ ήταν ένας πολύ μεγάλος ηγέτης της Θεσσαλονίκης». Φυσικά δεν περιορίζεται μόνο στα παραπάνω, καθώς υπάρχουν και άλλες παρόμοιου ύφους σοφιστείες που κατά καιρούς έχουμε ακούσει από τον ίδιο.
Με μια δόση αστεϊσμού πάνω στα λεγόμενα του θα μπορούσε κανείς να του καταλογίσει αφέλεια(!) διαπιστώνοντας μια γελοία και άκρως πεζή ορθότητα σε όσα λέει, όπως για παράδειγμα ο ισχυρισμός του για την Βόρειο Ήπειρο που νομικά πράγματι δεν κατοχυρώνεται ή για τον Κεμάλ Ατατούρκ και την Θεσσαλονίκη, η οποία όντως υπήρξε γενέτειρα του. Αγνοεί όμως από σκοπιμότητα και από δόλο ενδεχομένως όλες τις ιστορικές καταβολές όσων υποστηρίζει με αποτέλεσμα να βρίσκεται αντιμέτωπος με το σύνολο της κοινής γνώμης και την σφοδρή κριτική των ανθρώπων του πνεύματος. Η Βόρειος Ήπειρος δεν είναι κομμάτι γης για φθηνά παιχνίδια και μικροπολιτικά συμφέροντα σε τοπικό επίπεδο, είναι μια έννοια που άπτεται της εθνικής πολιτικής, ένας τόπος στον οποίο μέχρι σήμερα ζουν ψυχές, Έλληνες, οι οποίοι αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερη σκληρότητα από το αλβανικό κράτος και συχνά καταπατούνται τα ατομικά τους δικαιώματα. Όταν λοιπόν κανείς αναφέρεται σε έναν τόπο, όπου οι άνθρωποι επιβιώνουν πολιτικά με μεγάλη δυσκολία θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός με τις εκφράσεις που χρησιμοποιεί και τις ενίοτε προκλητικού χαρακτήρα τοποθετήσεις του.
Στο παράδειγμα με τον Κεμάλ που είναι αμφισβητούμενο πολιτικό πρόσωπο αυτή τη στιγμή, ο δήμαρχος επίσης παρακάμπτει τα ιστορικά δεδομένα και τις χιλιάδες των Ελλήνων που εκδιώχθηκαν με τον χειρότερο τρόπο από τις πατρογονικές τους εστίες, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν. Πρόκειται για ένα πρόσωπο που κατέλαβε πραξικοπηματικά την εξουσία στην Τουρκία εμπνέοντας στις επόμενες γενιές την στρατοκρατική αντίληψη εξ ου και οι συχνές καταλύσεις της δημοκρατίας στην γείτονα, οι οποίες είχαν ως επακόλουθο την επιθετική πολιτική εναντίον της χώρας μας με αποκορύφωμα την εισβολή στην Κύπρο το 1974.
Σε τοπικό επίπεδο με την δράση του πολλές φορές επιχείρησε να εντάξει κατά κάποιο τρόπο την Τουρκία στην σύγχρονη ζωή της πόλης, καθώς πέρα από τις συχνές αναφορές στον Κεμάλ Ατατούρκ όπου παλαιότερα είχε δηλώσει μάλιστα ότι προτίθεται να τοποθετήσει άγαλμα του Τούρκου ηγέτη στο κέντρο της, καλούσε τους Τούρκους τουρίστες να ανακαλύψουν τις οθωμανικές ομορφιές της πόλης προτάσσοντας το επιχείρημα της οικονομικής ωφελείας από το μεγάλο αυτό κύμα τουρισμού!
Η ίδια η ιστορία-εκ των πραγμάτων-αποδομεί τους ισχυρισμούς και την πολιτική του δημάρχου Θεσσαλονίκης. Αν αποκλείσουμε την πιθανότητα ιστορικής άγνοιας που δεν δικαιολογείται για τον ανώτατο άρχοντα της δεύτερης μεγαλύτερης ελληνικής πόλης, τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι αυτή η στάση υπονομεύει ξεκάθαρα κάθε έννοια εθνικής συνείδησης επιδιώκοντας να δημιουργήσει μια κοινωνία χωρίς μνήμη της ιστορίας της για να εξυπηρετήσει συμφέροντα οικονομικής ή άλλης φύσεως. Παρόλα αυτά ο πολιτικός ορθολογισμός δεν συνάδει πάντα με τον θεό του χρήματος, ούτε ταυτίζεται η ανάγκη για οικονομική επιβίωση με τον εξευτελισμό των αξιών όπως η αγάπη για την πατρίδα, τον άνθρωπο και το δίκαιο
olympia.gr
Γράφει ο Δημήτρης Δερμάτης – Πολιτικός ΕπιστήμοναςΓια να έχει ο καθένας μια ολοκληρωμένη άποψη της φύσης των συλλογισμών λοιπόν του κ. Μπουτάρη παραθέτω δύο από τις δηλώσεις του: «Δεν υφίσταται ο όρος Βόρειος Ήπειρος…» και «Ο Κεμάλ ήταν ένας πολύ μεγάλος ηγέτης της Θεσσαλονίκης». Φυσικά δεν περιορίζεται μόνο στα παραπάνω, καθώς υπάρχουν και άλλες παρόμοιου ύφους σοφιστείες που κατά καιρούς έχουμε ακούσει από τον ίδιο.
Με μια δόση αστεϊσμού πάνω στα λεγόμενα του θα μπορούσε κανείς να του καταλογίσει αφέλεια(!) διαπιστώνοντας μια γελοία και άκρως πεζή ορθότητα σε όσα λέει, όπως για παράδειγμα ο ισχυρισμός του για την Βόρειο Ήπειρο που νομικά πράγματι δεν κατοχυρώνεται ή για τον Κεμάλ Ατατούρκ και την Θεσσαλονίκη, η οποία όντως υπήρξε γενέτειρα του. Αγνοεί όμως από σκοπιμότητα και από δόλο ενδεχομένως όλες τις ιστορικές καταβολές όσων υποστηρίζει με αποτέλεσμα να βρίσκεται αντιμέτωπος με το σύνολο της κοινής γνώμης και την σφοδρή κριτική των ανθρώπων του πνεύματος. Η Βόρειος Ήπειρος δεν είναι κομμάτι γης για φθηνά παιχνίδια και μικροπολιτικά συμφέροντα σε τοπικό επίπεδο, είναι μια έννοια που άπτεται της εθνικής πολιτικής, ένας τόπος στον οποίο μέχρι σήμερα ζουν ψυχές, Έλληνες, οι οποίοι αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερη σκληρότητα από το αλβανικό κράτος και συχνά καταπατούνται τα ατομικά τους δικαιώματα. Όταν λοιπόν κανείς αναφέρεται σε έναν τόπο, όπου οι άνθρωποι επιβιώνουν πολιτικά με μεγάλη δυσκολία θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός με τις εκφράσεις που χρησιμοποιεί και τις ενίοτε προκλητικού χαρακτήρα τοποθετήσεις του.
Στο παράδειγμα με τον Κεμάλ που είναι αμφισβητούμενο πολιτικό πρόσωπο αυτή τη στιγμή, ο δήμαρχος επίσης παρακάμπτει τα ιστορικά δεδομένα και τις χιλιάδες των Ελλήνων που εκδιώχθηκαν με τον χειρότερο τρόπο από τις πατρογονικές τους εστίες, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν. Πρόκειται για ένα πρόσωπο που κατέλαβε πραξικοπηματικά την εξουσία στην Τουρκία εμπνέοντας στις επόμενες γενιές την στρατοκρατική αντίληψη εξ ου και οι συχνές καταλύσεις της δημοκρατίας στην γείτονα, οι οποίες είχαν ως επακόλουθο την επιθετική πολιτική εναντίον της χώρας μας με αποκορύφωμα την εισβολή στην Κύπρο το 1974.
Σε τοπικό επίπεδο με την δράση του πολλές φορές επιχείρησε να εντάξει κατά κάποιο τρόπο την Τουρκία στην σύγχρονη ζωή της πόλης, καθώς πέρα από τις συχνές αναφορές στον Κεμάλ Ατατούρκ όπου παλαιότερα είχε δηλώσει μάλιστα ότι προτίθεται να τοποθετήσει άγαλμα του Τούρκου ηγέτη στο κέντρο της, καλούσε τους Τούρκους τουρίστες να ανακαλύψουν τις οθωμανικές ομορφιές της πόλης προτάσσοντας το επιχείρημα της οικονομικής ωφελείας από το μεγάλο αυτό κύμα τουρισμού!
Η ίδια η ιστορία-εκ των πραγμάτων-αποδομεί τους ισχυρισμούς και την πολιτική του δημάρχου Θεσσαλονίκης. Αν αποκλείσουμε την πιθανότητα ιστορικής άγνοιας που δεν δικαιολογείται για τον ανώτατο άρχοντα της δεύτερης μεγαλύτερης ελληνικής πόλης, τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι αυτή η στάση υπονομεύει ξεκάθαρα κάθε έννοια εθνικής συνείδησης επιδιώκοντας να δημιουργήσει μια κοινωνία χωρίς μνήμη της ιστορίας της για να εξυπηρετήσει συμφέροντα οικονομικής ή άλλης φύσεως. Παρόλα αυτά ο πολιτικός ορθολογισμός δεν συνάδει πάντα με τον θεό του χρήματος, ούτε ταυτίζεται η ανάγκη για οικονομική επιβίωση με τον εξευτελισμό των αξιών όπως η αγάπη για την πατρίδα, τον άνθρωπο και το δίκαιο
