Ρεπορτάζ: Μαρία Πανάγου
Από τις κόντρες και την αδιαφορία των γιατρών χάνονται αμέτρητες ζωές! Την ώρα που χιλιάδες συνάνθρωποί μας περιμένουν ένα όργανο για να κρατηθούν στη ζωή, κάποιοι γιατροί δε μπαίνουν καν στη διαδικασία κάθε φορά που έχουν στα χέρια τους έναν κλινικά νεκρό να ενημερώσουν τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων ή να προσεγγίσουν τους συγγενείς για να τους εξηγήσουν πως η συναίνεσή τους για δωρεά οργάνων μπορεί να δώσει ζωή σε πολλούς άλλους ανθρώπους!
«Ο θεράπων ιατρός δε δίνει τη συγκατάθεσή του για την αφαίρεση των οργάνων –όπως προβλέπεται από τον κανονισμό του Οργανισμού- αν και ο αναισθησιολόγος και ο νευροχειρουργός έχουν ήδη συντάξει το πιστοποιητικό θανάτου», μας λέει ο καρδιοχειρουργός και Πρόεδρος του Ωνασείου Νοσοκομείου κ. Πέτρος Αλιβιζάτος.
Κι ενώ οι καταγεγραμμένοι δωρητές οργάνων είναι πολλοί, τα μοσχεύματα πάνε χαμένα.
Θέμα... δόξας!
Η κόντρα μεταξύ των χειρουργών των δοτών οργάνων με τους χειρουργούς ληπτών έγκειται επίσης στο ότι οι πρώτοι δεν «αναγνωρίζονται», δεν γράφονται καν τα ονόματά τους οι εφημερίδες -όταν πρόκειται για δημοσιευμένη είδηση- σε αντίθεση με εκείνους που δίνουν ζωή στους λήπτες και παίρνουν όλη τη «δόξα»! «Συνήθως ακούμε για την ομάδα που πραγματοποίησε μια μεταμόσχευση και σχεδόν ποτέ για την ομάδα που φρόντισε να φτάσουν τα όργανα στον λήπτη», μας λένε άνθρωποι του ΕΟΜ.
Μείωση 50%
Είναι ξεκάθαρη η εικόνα και για τα νοσοκομεία που δίνουν όργανα και αυτά που δε δίνουν. «Το ΚΑΤ για παράδειγμα, θα μπορούσε να δίνει 3 με 4 δότες τη βδομάδα κι όμως δε δίνει κανέναν», μας λέει ο κ. Αλιβιζάτος, «σε αντίθεση με το Ερρίκος Ντυνάν κι τον μαχητικό διευθυντή της Μ.Ε.Θ κ. Μιχαλόπουλο, που έχει δώσει όργανα από 62 κλινικά νεκρούς».Τα τελευταία δύο χρόνια έχει σημειωθεί μείωση 50% στις μεταμοσχεύσεις. Από περίπου 80 επεμβάσεις που γίνονταν κάθε χρόνο, τώρα γίνονται μόνον 40 μετά βίας.Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη σε ποσοστό θανάτων από τροχαία ατυχήματα πράγμα που σημαίνει ότι όσοι δυστυχώς χάνουν τη ζωή τους στην άσφαλτο θα μπορούσαν να χαρίζουν ζωή σε κάποιους άλλους! Κι όμως η Ελλάδα κατέχει την τελευταία θέση στις μεταμοσχεύσεις!
Ευαίσθητη η επαρχία
Σε αντίθεση με τα νοσοκομεία της Αθήνας, η επαρχία δείχνει μεγαλύτερη ανθρωπιά. Κάθε φορά που ένας άνθρωπος χάνει τη ζωή του το ιατρικό προσωπικό κινητοποιείται για να ειδοποιήσει εγκαίρως τον Ε.Ο.Μ. ποια όργανα θα μπορούσαν να δοθούν. Η Λάρισα, τα Ιωάννινα, και το Ηράκλειο Κρήτης, η Πάτρα φαίνεται να είναι από τα νοσοκομεία της περιφέρειας που δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία!
Ο δεύτερος λόγος που χάνονται ευκαιρίες ζωής είναι οι συγγενείς.Το ποσοστό των συγγενών που αρνούνται να δώσουν τη συγκατάθεσή τους, ανεξάρτητα από το αν ο άνθρωπος που «έφυγε» έχει υπογράψει γι αυτή του την απόφαση, φτάνει το 60%!
Από τις κόντρες και την αδιαφορία των γιατρών χάνονται αμέτρητες ζωές! Την ώρα που χιλιάδες συνάνθρωποί μας περιμένουν ένα όργανο για να κρατηθούν στη ζωή, κάποιοι γιατροί δε μπαίνουν καν στη διαδικασία κάθε φορά που έχουν στα χέρια τους έναν κλινικά νεκρό να ενημερώσουν τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων ή να προσεγγίσουν τους συγγενείς για να τους εξηγήσουν πως η συναίνεσή τους για δωρεά οργάνων μπορεί να δώσει ζωή σε πολλούς άλλους ανθρώπους!
«Ο θεράπων ιατρός δε δίνει τη συγκατάθεσή του για την αφαίρεση των οργάνων –όπως προβλέπεται από τον κανονισμό του Οργανισμού- αν και ο αναισθησιολόγος και ο νευροχειρουργός έχουν ήδη συντάξει το πιστοποιητικό θανάτου», μας λέει ο καρδιοχειρουργός και Πρόεδρος του Ωνασείου Νοσοκομείου κ. Πέτρος Αλιβιζάτος.
Κι ενώ οι καταγεγραμμένοι δωρητές οργάνων είναι πολλοί, τα μοσχεύματα πάνε χαμένα.
Θέμα... δόξας!
Η κόντρα μεταξύ των χειρουργών των δοτών οργάνων με τους χειρουργούς ληπτών έγκειται επίσης στο ότι οι πρώτοι δεν «αναγνωρίζονται», δεν γράφονται καν τα ονόματά τους οι εφημερίδες -όταν πρόκειται για δημοσιευμένη είδηση- σε αντίθεση με εκείνους που δίνουν ζωή στους λήπτες και παίρνουν όλη τη «δόξα»! «Συνήθως ακούμε για την ομάδα που πραγματοποίησε μια μεταμόσχευση και σχεδόν ποτέ για την ομάδα που φρόντισε να φτάσουν τα όργανα στον λήπτη», μας λένε άνθρωποι του ΕΟΜ.
Μείωση 50%
Είναι ξεκάθαρη η εικόνα και για τα νοσοκομεία που δίνουν όργανα και αυτά που δε δίνουν. «Το ΚΑΤ για παράδειγμα, θα μπορούσε να δίνει 3 με 4 δότες τη βδομάδα κι όμως δε δίνει κανέναν», μας λέει ο κ. Αλιβιζάτος, «σε αντίθεση με το Ερρίκος Ντυνάν κι τον μαχητικό διευθυντή της Μ.Ε.Θ κ. Μιχαλόπουλο, που έχει δώσει όργανα από 62 κλινικά νεκρούς».Τα τελευταία δύο χρόνια έχει σημειωθεί μείωση 50% στις μεταμοσχεύσεις. Από περίπου 80 επεμβάσεις που γίνονταν κάθε χρόνο, τώρα γίνονται μόνον 40 μετά βίας.Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη σε ποσοστό θανάτων από τροχαία ατυχήματα πράγμα που σημαίνει ότι όσοι δυστυχώς χάνουν τη ζωή τους στην άσφαλτο θα μπορούσαν να χαρίζουν ζωή σε κάποιους άλλους! Κι όμως η Ελλάδα κατέχει την τελευταία θέση στις μεταμοσχεύσεις!
Ευαίσθητη η επαρχία
Σε αντίθεση με τα νοσοκομεία της Αθήνας, η επαρχία δείχνει μεγαλύτερη ανθρωπιά. Κάθε φορά που ένας άνθρωπος χάνει τη ζωή του το ιατρικό προσωπικό κινητοποιείται για να ειδοποιήσει εγκαίρως τον Ε.Ο.Μ. ποια όργανα θα μπορούσαν να δοθούν. Η Λάρισα, τα Ιωάννινα, και το Ηράκλειο Κρήτης, η Πάτρα φαίνεται να είναι από τα νοσοκομεία της περιφέρειας που δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία!
Ο δεύτερος λόγος που χάνονται ευκαιρίες ζωής είναι οι συγγενείς.Το ποσοστό των συγγενών που αρνούνται να δώσουν τη συγκατάθεσή τους, ανεξάρτητα από το αν ο άνθρωπος που «έφυγε» έχει υπογράψει γι αυτή του την απόφαση, φτάνει το 60%!
πηγή newsbomb.gr
