Στο ευρωκοινοβούλιο φέρνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι το θέμα των Προγραμμάτων Κοινωφελούς Εργασίας και της εκτροπής τους από την κυβέρνηση σε μηχανισμό πρόσκαιρων πελατειακών προσλήψεων με εξευτελιστικούς μισθούς για κάλυψη πάγιων αναγκών του δημόσιου τομέα.
Η ερώτηση του ευρωβουλευτή Μιχάλη Τρεμόπουλου προς την Κομισιόν, που έρχεται σε συνέχεια επαφών και συναντήσεων των Οικολόγων Πράσινων με οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών, μεταφέρει σε ευρωπαϊκό επίπεδο τις καταγγελίες κατά του ελληνικού υπουργείου Εργασίας για αδιαφάνεια, απουσία σαφών κριτηρίων για τις αναθέσεις και έλλειψη δικλείδων που να αποτρέπουν το συμψηφισμό του προγράμματος με τις «μαύρες τρύπες» στη λειτουργία του δημόσιου τομέα.
Το πρόγραμμα, που στηρίζεται σε πόρους του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου, έχει στόχο την ενίσχυση της μη κερδοσκοπικής Κοινωνικής Οικονομίας, ως τρίτου πυλώνα της οικονομίας πέρα από το κράτος και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Βασική του ιδέα είναι ο σχεδιασμός παρεμβάσεων ολιγόμηνης διάρκειας που θα συνδυάζουν απτά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες με την απόκτηση εργασιακών δεξιοτήτων από μακροχρόνια ανέργους, που θα τους διευκολύνουν να αναζητήσουν στη συνέχεια μια σταθερότερη θέση εργασίας. Αντί γι’ αυτό, όμως, φαίνεται να έχει μετατραπεί σε μεγάλο βαθμό σε μηχανισμό πρόσκαιρων για πάγιες ανάγκες δήμων, νοσοκομείων και άλλων δημόσιων φορέων.
«Η ανάπτυξη της μη κερδοσκοπικής Κοινωνικής Οικονομίας, που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες καλύπτει ακόμη και το 10% του ΑΕΠ, είναι σήμερα από τα βασικά εργαλεία για να βγούμε από την κρίση», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Αποτελεί λοιπόν δείγμα έσχατης χρεοκοπίας του πολιτικού συστήματος, η προσπάθεια να υπεξαιρεθούν ακόμη και οι περιορισμένοι ευρωπαϊκοί πόροι που διατίθενται για την κοινωνική οικονομία. Τέτοια προγράμματα μπορούν να αποτελέσουν ανάσα για την κοινωνία και νότα αισιοδοξίας για τη χώρα μας. Μια πραγματικά ανοιχτή διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες θα δώσει τη δυνατότητα σε εκατοντάδες τοπικές οργανώσεις να αναλάβουν πληθώρα δράσεων για κοινωνική αλληλεγγύη και ενεργοποίηση μίας νέας, βιώσιμης κοινωνικής οικονομίας. Όμως οι πόροι του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου είναι ανεπίτρεπτο να σπαταληθούν ακόμα μία φορά μέσα σε έναν κυκεώνα αδιαφάνειας, συναλλαγής, προχειρότητας και άσκοπης γραφειοκρατίας. Οι πάγιες ανάγκες του δημόσιου τομέα πρέπει να καλυφθούν με αποτελεσματικότερη αναδιοργάνωση και με ανατροπές στους μη βιώσιμους όρους του Μνημονίου, όχι με το στραγγαλισμό της Κοινωνικής Οικονομίας»
