Είναι η μάχη της ίδιας της κοινωνίας με τον κακό της εαυτό. Με την κούραση και τη μοιρολατρία της. Με τις αντιπαραθέσεις αλλά και την περιχαράκωσή της.
Με δυο λόγια είναι η μάχη της κοινωνίας με όλες τις διαχρονικές κακοδαιμονίες της, που όλο το πολιτικό φάσμα επέμεινε να επενδύει σ αυτές, για να τονώνει τον μικρόκοσμο του «καταλληλότερου» ή του πλέον αυθεντικού, ανάλογα με το ρόλο που διεκδικεί η κάθε μια από τις συνιστώσες της για τον εαυτό της.
1. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Μετά το μνημόνιο όμως γεννήθηκαν πολιτικοί φωστήρες. Όψιμοι πολιτικάντηδες και πολιτικοί καιροσκόποι στο σύνολό τους, που κατάλαβαν πως υπάρχει και η πολιτική, μόνο όταν το αυγό έφτασε στον κώλο.
Ζώστηκαν τα άρματα και βάλθηκαν ν αντιπαρατεθούν με ένα τέρας που το γέννησαν διαχρονικές πολιτικές και σχεδιασμοί δεκαετιών. Αλλά αυτή την αλήθεια την αγνόησαν.
Για όλους αυτούς η πολιτική υποβαθμίζεται στο επίπεδο της αντίθεσης με μια συγκεκριμένη επιλογή των πολιτικά επικυρίαρχων,και εξαντλείται στην αυταπάτη πως η άρνηση ή ακόμη και η ανατροπή αυτής της συγκεκριμένης πολιτικής, αρκεί από μόνη της για να βάλει η χώρα σε μια άλλη πορεία.
Σ αυτή την ιδιότυπη πρεμούρα, τους ξέφυγε – όπως άλλωστε ήταν φυσικό – το αυτονόητο.
Και το αυτονόητο είναι πως αν δε θέλεις να εκτροχιάσεις εντελώς το τραίνο, οφείλεις να έχεις προσδιορίσει με σαφήνεια τις γραμμές πάνω στις οποίες θα κινηθεί στη νέα του διαδρομή.
Η πολιτική λοιπόν δεν είναι αντίθεση στα τετελεσμένα που επιχειρεί να δημιουργήσει ο πολιτικά επιτιθέμενος.
Η πολιτική είναι κυρίως θέση, ικανή να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού και να καταστήσει τον αμυνόμενο επιτιθέμενο και μάλιστα με απαιτήσεις...
Όλα αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για τον κάθε λογής καιροσκόπο. Πήρε λοιπόν αγκαλιά ο καθένας το δικό του προχειροφτιαγμένο μανιφέστο γραμμένο στο γόνατο, και βγήκε στην πιάτσα να μοστράρει σαν νεοφώτιστος ηγέτης.
Ποιανού ηγέτης??? Ποιάς επακριβώς πολιτικής καλείται να ηγηθεί??? Με ποιες κινητήριες δυνάμεις θα επιχειρήσει να την επιβάλει??? Στη βάση ποιάς στρατηγικής και με ποια τακτική θα την δρομολογήσει??? Ποιόν επιχειρησιακό σχεδιασμό θα ακολουθήσει??? Ποιος θα ασκήσει εξουσία??? Ποιες είναι οι επείγουσες πολιτικές προτεραιότητες??? Ποιο το κυρίαρχο ζητούμενο??? Και με ποιόν τρόπο θα κλείσει οριστικά ο δρόμος που γεννά πολιτικές που με τη σειρά τους γεννούν μνημόνια κ.ο.κ.???
Κι αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που …λησμόνησαν να απαντήσουν οι σώγαμπροι της πολιτικής…
2. ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΜΙΑΣ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΗΣ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ
Αυτός ο καιροσκοπισμός που εν πολλοίς ήταν και κατευθυνόμενος, διαπέρασε ως διάττοντας αστέρας και το μεγαλύτερο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας. Από τους κοψοχέρηδες της πολιτικής μέχρι τους όψιμους της καναπεδάτης επανάστασης.
Αυτός ο καιροσκοπισμός γέννησε και «αγανακτισμένους» αλλά και Καραδήμιους.
Οι Καραδήμιοι όμως ήρθαν για να μείνουν (και αν όχι σαν πρόσωπα) σαν πολιτικές και πολιτικές πρακτικές και να συνεχίσουν να καταδυναστεύουν την Ελληνική κοινωνία.
Τους «αγανακτισμένους» όμως με τον γιαλατζή «υπερκομματικό» τσαμπουκά τους πήραν οι πέντε αέρηδες και τους σκόρπισαν στα εξ ων συνετέθησαν.
Αυτή η μοίρα ήταν προδιαγεγραμμένη.
Πολιτική δε γίνεται με φωνασκίες και φάσκελα. Η πολιτική δεν αντιπαλεύεται φασκελώνοντας τα ανδρείκελά της αλλά την ίδια την ουσία της και το περιεχόμενό της.
Πολιτική χωρίς πρόγραμμα και στόχους, είναι περίπατος εκτόνωσης που οργανώνεται από τους χορογράφους και απευθύνεται στους αμετανόητα αφελείς.
Έτσι…
-Οι πλατείες άδειασαν όταν το σύστημα το απαίτησε…
-Οι ηγετίσκοι έγιναν περιφερόμενοι θίασοι όταν το σύστημα τους γύρισε την πλάτη…
-Και το κυνήγι της εμπιστοσύνης των αφελών συνεχίζεται μέσα από έναν πολυσχηματικό κατακερματισμό, που το μόνο που μπορεί είναι να ταπεινώνει τα ακροατήρια των απελπισμένων.
-Και αυτός που σίγουρα βγήκε κερδισμένος είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα που ενώ δεν σταμάτησε στιγμή να νομοθετεί, εξασφάλισε και την πολυπόθητη πίστωση χρόνου με στόχο την ανασυγκρότησή του.
3. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ
Μέσα σ αυτή την πολιτικά επεισοδιακή διαδρομή, υπήρξαν και πολιτικές δυνάμεις που και μηχανισμούς οργανωμένης και στοχευμένης κινητοποίησης έχουν, και πολιτικές επεξεργασίες διαθέτουν.
Περίσσεψε όμως ο πολιτικός εγωισμός…
-Γι αυτό και δεν ανέχτηκαν την κοινωνία μέσα από τη δική της αυθεντικότητα να τις προσπερνά σε διαθέσεις…
-Γι αυτό και δεν τόλμησαν να υποστείλουν προσωρινά τη σημαία της δικής τους υποτιθέμενης ή και πραγματικής μοναδικότητας ως κτήτορες της διαφορετικής λύσης που έχει ανάγκη ο τόπος μας…
-Γι αυτό και σε τελευταία ανάλυση δεν κατάφεραν να ενσωματώσουν τις διαθέσεις της κοινωνίας με τη δική τους την εμπειρία την πολιτική και να αναβαθμίσουν ουσιαστικά και στοχευμένα την πολιτική δράση
Προτίμησαν να βαδίσουν δρόμους παράλληλους με τη μαχόμενη κοινωνία διατηρώντας ανάμεσά τους ένα διπλό διαχωριστικό που δεν επέτρεψε τη μαχητική συνάντηση που θα μπορούσε να μετατραπεί σ μαχητική δράση.
Η πολιτική λοιπόν με την κοινωνία επί της ουσίας δεν συναντήθηκε…
Η πολιτική παρέμεινε εγκλωβισμένη στο αποστειρωμένο περιβάλλον της δικής της πολιτικής ορθότητας…
Η κοινωνία επίσης εγκλωβισμένη στο δικό της ολέθριο περιβάλλον της απολιτίκ διαχείρισης της ζωής της…
Και φυσικά η πολιτική εξουσία παρέμεινε αλώβητη στις θέσεις της να συνεχίσει να νομοθετεί και να αποσυνθέτει τη ζωή μας.
Και το χειρότερο απ όλα είναι πως η διάθεση για πολιτικοποίηση των πρώτων ημερών άρχισε και πάλι να υποχωρεί, και η κοινωνία να παραδίδεται και πάλι στην εσωστρέφεια και στην καταθλιπτική μοιρολατρία.
4. ΟΙ ΕΦΕΔΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Είναι πολλές και είναι εφάμιλλες της συσσωρευμένης του πολιτικής εμπειρίας στη χαλιναγώγηση των μαζών και στην πολιτική διαχείριση των δικών του προτεραιοτήτων.
Για το ίδιο το πολιτικό σύστημα, ο σκοπός αγίασε και τα πλέον προκλητικά του μέσα.
Σε αντίθεση με κείνους που το αντιπαλεύουν και που ενοχοποίησαν οι μεν το σκοπό και οι δε τα μέσα με τα οποία θα μπορούσαν να τον καταστήσουν κυρίαρχο.
Η δοτή κυβέρνηση Παπαδήμου, ως προϊόν πολιτικής εκτροπής, είναι μια πολιτική εφεδρεία, αλλά δεν είναι η τελευταία στο οπλοστάσιο των επικίνδυνων χορογράφων.
Και αυτή την αλήθεια οφείλει να μη την λησμονήσει κανένας από τους συντελεστές στη μεγάλη έκρηξη που αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει, και που όλοι μας έχουμε μια και μόνη υποχρέωση.
Να είναι αποτελεσματική… Να είναι νικηφόρα…
5. Η ΛΥΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ
Και όχι στο γήπεδο που επέλεξαν οι εχθροί του λαού για να μπορούν να χαλιναγωγήσουν με τρόπο ανώδυνο γι αυτούς τις αντιδράσεις του.
Και αυτός ο ξεσηκωμός θα πρέπει να είναι και καθολικός και αποτελεσματικά στοχευμένος. Ικανός να φασκελώσει οριστικά το σύστημα και την ουσία των κυρίαρχων πολιτικών του, και να μην αρκεστεί στα φασκελώματα των αναλώσιμων πολιτικών ανδρεικέλων του
Θα πρέπει να στηριχτεί και να οργανωθεί από πραγματικά λαοπρόβλητους και αποφασισμένους ηγέτες και όχι από τενεκεδένια ανθρωπάκια που θ ασχολούνται με το ρετουσάρισμα πιθανός ατελειών σ ένα σύστημα που βρωμά από το κεφάλι και πρέπει να τσακιστεί αποφασιστικά.
Θα πρέπει να είναι ασυμβίβαστος στο αίτημα του για καθολική ανατροπή, και αποφασισμένος να μην ανεχτεί πολιτικές τρικλοποδιές που θα στείλουν το κίνημα στο σπίτι του και μια γενιά νέων και παλαιών πολιτικών αχυρανθρώπων και πάλι στην πολιτική εξουσία.
6. ΟΙ ΑΜΕΣΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ
Στο ερώτημα αν ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ απαντάμε αβίαστα…
Ναι. Και αυτή βρίσκεται στον αντίποδα, όχι των μέτρων που παίρνονται, αλλά στον αντίποδα των κυρίαρχων λογικών και αντιλήψεων πάνω στις οποίες επιχειρήθηκε να «πατήσουν» αυτά τα μέτρα και να αποσαθρώσουν τις συνειδήσεις των λαών.
Η διέξοδος βρίσκεται στη μαχητική αναβάθμιση της δυναμικής των εθνικών συνειδήσεων και στην ανάκτηση των αξιών τις οποίες μεθοδικά επιχειρήθηκε να τσαλακώσουν και να αφανίσουν…
Η αναβάθμιση της δυναμικής των εθνικών συνειδήσεων, θα αντιστρατευθεί αποτελεσματικά και ασυμβίβαστα τις λογικές των δρομολογούμενων πολιτικών και οικονομικών ενοποιήσεων, πάνω στις οποίες επιχειρείται να πατήσει το εποικοδόμημα της Νέας Τάξης και της παγκόσμιας διακυβέρνησης, που θυματοποιεί και παροπλίζει τις «σύγχρονες» κοινωνίες – σούπα που μεθοδικά οικοδομούν.
Η πολιτική ισχυροποίηση των εθνικών συνειδήσεων, θα επιβάλει τη δημιουργία και την ισχυροποίηση πατριωτικών ηγεσιών που θα ανακόψουν το ραγιαδισμό και την εθελοδουλία (ακόμη και αυτήν του διπλωματικού πρωτοκόλλου), πράγμα που θα σηματοδοτήσει όχι μόνο τη θριαμβευτική αποκατάσταση των στοχοποιημένων αξιών, αλλά κυρίως τη στοχοπροσήλωση γύρω από πραγματικά εθνικές πολιτικές που θα ανακόψουν αυτό τον επικίνδυνο κατήφορο, θα τσαλακώσουν την ομαλότητα στην εξέλιξη του επικίνδυνου νεοταξίτικου σχεδίου, και φυσικά θα δρομολογήσουν πολιτικές σε μια διαμετρικά διαφορετική κατεύθυνση από την επιδιωκόμενη.
Πρωταρχικό μέλημα αυτών των πατριωτικών ηγεσιών που θα στηρίζονται αποφασιστικά στις ισχυροποιημένες εθνικές συνειδήσεις, θα πρέπει να είναι η άμεση και απόλυτη ανακοπή των επικίνδυνων γεωπολιτικών σχεδιασμών, με μια δέσμη μέτρων άμεσης προτεραιότητας που γεωπολιτικό και οικονομικό επίπεδο θα πρέπει να είναι:
1.Άμεση και μη ανακλητή εθνικοποίηση του συνόλου των πλουτοπαραγωγικών πηγών με θεσμοθετημένο έναν ουσιαστικό κοινωνικό έλεγχο στη συνολική διαχείρισή τους. Αυτό θα αποτελέσει και την πρώτη γραμμή άμυνας με τον εθνικό έλεγχο που θα ανακόπτει το «δικό τους» γεωπολιτικό παιχνίδι.
2.Άμεση και μη ανακλητή επανεθνικοποίηση του συνόλου των επιχειρήσεων εθνικής σημασίας που δραστηριοποιούνται στους τομείς: τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, υποδομή, μεταφορές, υγεία.
3.Άμεση και μη ανακλητή εθνικοποίηση του συνόλου των επιχειρήσεων εθνικής σημασίας, με τη θεσμοθέτηση ουσιαστικού κοινωνικού ελέγχου στη διαχείριση και τη διάθεση του προϊόντος τους.
4.Άμεση αποχώρηση από κάθε οργανισμό πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης και χάραξη μιας πραγματικά εθνικά ανεξάρτητης οικονομικής πολιτικής σε όλα τα επίπεδα και προς κάθε κατεύθυνση.
5.Ρητός και διαρκής αποκλεισμός κάθε πιθανότητας μελλοντικής επανένταξης σε αντίστοιχους οργανισμούς πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης, που θα επαναφέρουν από το παράθυρο τα επικίνδυνα γεωπολιτικά σχέδια και τις καταστροφικές πλανητικές τους επιπτώσεις.
