Η υπόθεση «καθαρά χέρια» εξελίσσεται σε φάρσα. Η αστική τάξη πασχίζει να πείσει ότι το σύστημα θα καθαριστεί με το κυνήγι κάποιων βενζινοπωλών, όπως χτες κάποιων ταξιτζήδων και αύριο ενός υδραυλικού.
Εχει ήδη τσακίσει εργάτες κι αγρότες, ενώ η προπαγάνδα της διακηρύσσει απευθυνόμενη στα νέα παιδιά πως μια ολόκληρη γενιά περισσεύει! Αν ισχύει πως στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό, μένει να δούμε στην πράξη ποιος πράγματι περισσεύει, το λαϊκό κίνημα έχει το λόγο.
Η αστική τάξη ανησυχεί μην τυχόν και δεν προκάνει η κυβέρνηση να εφαρμόσει τα συμφωνημένα. Επίσης, μην τυχόν και δεν προλάβουν να στηθούν από το «σκραπ» του πολιτικού συστήματος «νέα» σχήματα, ικανά να κερδίσουν και πάλι την ψήφο του λαού. Και μέσα στο χαμό επιστολή του Νίκου Παπανδρέου που υπογράφει ως «Τρότσκι» για να υπερασπιστεί τον αδερφό του Γιώργο, προκαλεί οργισμένη αντίδραση από το ΒΗΜΑ. Εχει πράγματι βάσανα η αστική εξουσία.
Στα εργατόσπιτα μετράνε αλλιώς τα πράγματα. Η γιαγιά είδε στο λογαριασμό της ΔΕΗ για το παλιό προσφυγικό, σχεδόν τρώγλη, αξία ρεύματος μαζί με δημοτικά τέλη 42 ευρώ (δεν ανάβει φως και μαγειρεύει με γκαζιέρα) και χαράτσι 100 ευρώ. «Από το '45 στην παραγωγή, και από σήμερα εκτός από όλα τ' άλλα, με τη σύνταξη των 589 ευρώ, πρέπει να πληρώνω 10 ευρώ στο γιατρό και τα φάρμακα ντούκου. Θέλουν να μας ξεκάνουν; Θα ζήσω για να βοηθήσω με τη σύνταξη και τα δισέγγονα», μονολογεί με πείσμα...
Βράζει ο κόσμος, αλλά ακόμα δεν έχει κάνει το βήμα.
Η περίπτωση με τη δημόσιο υπάλληλο που μιλά στα ΝΕΑ δεν είναι για παράδειγμα. Είναι έκφραση μοιρολατρίας, μιας στάσης ζωής που έδινε πίστη και ψήφο στην εξουσία του κεφαλαίου. Πολλοί είναι αυτοί που είδαν τον ουρανό να τους πλακώνει και ψάχνουν παρηγοριά. Ο,τι χειρότερο. Ο δρόμος τους είναι στο δρόμο. Ο δρόμος τους είναι στη συμπόρευση με το λαϊκό κίνημα. Είναι να στείλουν στα τσακίδια ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΛΑ.Ο.Σ. και κάθε άλλον που ισχυρίζεται πως στη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου ο λαός πρέπει να επιμείνει για μια «δημοκρατική» ΕΕ. Ολους εκείνους που ζητάνε να μείνει ο καπιταλισμός αλλά να μην είναι «φαύλος» κι «άδικος».
Η κατάσταση είναι πιο πέρα από εκεί όπου ο λύκος φυλάει τα πρόβατα. Και τώρα πια κανείς δε δικαιούται να λέει «δεν ήξερα». Τώρα το τίμημα έχει πληρωθεί ήδη πολύ ακριβά. Και θα πληρώνεται ακριβότερα. Δεν είναι απλό πράγμα να βλέπεις μια κυβέρνηση να σκοτώνει τα γερόντια και να καταδικάζει σε ισόβια τα πιτσιρίκια. Κάτι πρέπει να γίνει...
Το παράδειγμα των χαλυβουργών, που κρατάνε όρθιοι πάνω από δυο μήνες, είναι μάθημα πρώτης τάξης. Οι μαθητές που βρέθηκαν και πρωτοχρονιάτικα εκεί το ξέρουν καλά πια. Τα συνδικάτα και οι μαζικοί φορείς στο Βόλο που μετά τα συνδικάτα της Αττικής, πήραν κι εκεί απόφαση να υπερασπίσουν τους χαλυβουργούς κόντρα στους εκβιασμούς του Μάνεση και τους εργατοπατέρες του, είναι επίσης βήμα - παράδειγμα για το πώς πρέπει να στέκεται η εργατική τάξη - συνολικά ο λαός απέναντι σε μια συνολική επίθεση του κεφαλαίου. Κάθε αυταπάτη έχει τελειώσει. Δε γιατρεύεται αυτό το σύστημα. Υπονομεύουν τη λαϊκή πάλη όσοι ακόμα και τώρα προτείνουν λύσεις τύπου «συσσίτια εκκλησίας».
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Εχει ήδη τσακίσει εργάτες κι αγρότες, ενώ η προπαγάνδα της διακηρύσσει απευθυνόμενη στα νέα παιδιά πως μια ολόκληρη γενιά περισσεύει! Αν ισχύει πως στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό, μένει να δούμε στην πράξη ποιος πράγματι περισσεύει, το λαϊκό κίνημα έχει το λόγο.
Η αστική τάξη ανησυχεί μην τυχόν και δεν προκάνει η κυβέρνηση να εφαρμόσει τα συμφωνημένα. Επίσης, μην τυχόν και δεν προλάβουν να στηθούν από το «σκραπ» του πολιτικού συστήματος «νέα» σχήματα, ικανά να κερδίσουν και πάλι την ψήφο του λαού. Και μέσα στο χαμό επιστολή του Νίκου Παπανδρέου που υπογράφει ως «Τρότσκι» για να υπερασπιστεί τον αδερφό του Γιώργο, προκαλεί οργισμένη αντίδραση από το ΒΗΜΑ. Εχει πράγματι βάσανα η αστική εξουσία.
Στα εργατόσπιτα μετράνε αλλιώς τα πράγματα. Η γιαγιά είδε στο λογαριασμό της ΔΕΗ για το παλιό προσφυγικό, σχεδόν τρώγλη, αξία ρεύματος μαζί με δημοτικά τέλη 42 ευρώ (δεν ανάβει φως και μαγειρεύει με γκαζιέρα) και χαράτσι 100 ευρώ. «Από το '45 στην παραγωγή, και από σήμερα εκτός από όλα τ' άλλα, με τη σύνταξη των 589 ευρώ, πρέπει να πληρώνω 10 ευρώ στο γιατρό και τα φάρμακα ντούκου. Θέλουν να μας ξεκάνουν; Θα ζήσω για να βοηθήσω με τη σύνταξη και τα δισέγγονα», μονολογεί με πείσμα...
Βράζει ο κόσμος, αλλά ακόμα δεν έχει κάνει το βήμα.
Η περίπτωση με τη δημόσιο υπάλληλο που μιλά στα ΝΕΑ δεν είναι για παράδειγμα. Είναι έκφραση μοιρολατρίας, μιας στάσης ζωής που έδινε πίστη και ψήφο στην εξουσία του κεφαλαίου. Πολλοί είναι αυτοί που είδαν τον ουρανό να τους πλακώνει και ψάχνουν παρηγοριά. Ο,τι χειρότερο. Ο δρόμος τους είναι στο δρόμο. Ο δρόμος τους είναι στη συμπόρευση με το λαϊκό κίνημα. Είναι να στείλουν στα τσακίδια ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΛΑ.Ο.Σ. και κάθε άλλον που ισχυρίζεται πως στη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου ο λαός πρέπει να επιμείνει για μια «δημοκρατική» ΕΕ. Ολους εκείνους που ζητάνε να μείνει ο καπιταλισμός αλλά να μην είναι «φαύλος» κι «άδικος».
Η κατάσταση είναι πιο πέρα από εκεί όπου ο λύκος φυλάει τα πρόβατα. Και τώρα πια κανείς δε δικαιούται να λέει «δεν ήξερα». Τώρα το τίμημα έχει πληρωθεί ήδη πολύ ακριβά. Και θα πληρώνεται ακριβότερα. Δεν είναι απλό πράγμα να βλέπεις μια κυβέρνηση να σκοτώνει τα γερόντια και να καταδικάζει σε ισόβια τα πιτσιρίκια. Κάτι πρέπει να γίνει...
Το παράδειγμα των χαλυβουργών, που κρατάνε όρθιοι πάνω από δυο μήνες, είναι μάθημα πρώτης τάξης. Οι μαθητές που βρέθηκαν και πρωτοχρονιάτικα εκεί το ξέρουν καλά πια. Τα συνδικάτα και οι μαζικοί φορείς στο Βόλο που μετά τα συνδικάτα της Αττικής, πήραν κι εκεί απόφαση να υπερασπίσουν τους χαλυβουργούς κόντρα στους εκβιασμούς του Μάνεση και τους εργατοπατέρες του, είναι επίσης βήμα - παράδειγμα για το πώς πρέπει να στέκεται η εργατική τάξη - συνολικά ο λαός απέναντι σε μια συνολική επίθεση του κεφαλαίου. Κάθε αυταπάτη έχει τελειώσει. Δε γιατρεύεται αυτό το σύστημα. Υπονομεύουν τη λαϊκή πάλη όσοι ακόμα και τώρα προτείνουν λύσεις τύπου «συσσίτια εκκλησίας».
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
