του Γιώργου Λακόπουλου --------
Το πρώτο που διαπίστωνε κανείς στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ την Πέμπτη, ήταν ότι οι βουλευτές του βιάζονται να απαλλαγούν από την παρουσία του Γ. Παπανδρέου. Η δεύτερη διαπίστωση αφορά τον ίδιο: βιάζεται να απαλλαγεί από την κοινή λογική. Διότι η ομιλία του ήταν εντελώς πέρα από τα όριά της. Μια λάθος ομιλία, σε λάθος κοινό και σε λάθος ώρα.
Προφανώς η ανάγκη ενός απερχόμενου πολιτικού να κάνει τον απολογισμό του είναι σεβαστή και ευπρόσδεκτη. Αλλά δεν μπορεί να μετατρέπει αυτό που βλέπουν όλοι, σε κάτι που μόνο ο ίδιος βλέπει. Ούτε καν οι πιο πιστοί οπαδοί του που δεν είχαν όρεξη να χειροκροτήσουν μια ομιλία που είχε συνταθεί ακριβώς για να αποσπάσει χειροκροτήματα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει πράγματα για τα οποία μπορεί να επαινεθεί και να αυτοεπαινεθεί. Ανέκαθεν τον περιβάλλει μια αύρα ανανέωσης. Πάντα ήθελε να πάει τα πράγματα πιο μπροστά. Επιπλέον δεν περιοριζόταν μόνο στο εσωτερικό πεδίο δράσης, αλλά έβλεπε πάντα τη διεθνή διάσταση της πολιτικής. Αυτό τον ξεχώρισε από άλλους πολιτικούς. Και αυτό τον έκανε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό. Πέρα από το όνομα που έφερε, τον συνόδευε και η αίσθηση της αλλαγής. Προς το καλύτερο εννοείται.
Ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο, το συμπέρασμα είναι ότι όταν του δόθηκε η ευκαιρία να εφαρμόσει αυτά που διακήρυσσε, δεν τα κατάφερε. Μπορεί να είχε καλές προθέσεις, αλλά απέτυχε. Δικαιολογίες μπορεί να βρεθούν πολλές και αρκετές από αυτές να είναι και πειστικές. Αλλά πάντως δεν τα κατάφερε. Και συνεπώς η προβολή κατορθωμάτων που δεν υπήρξαν πότε δεν έχει ακροατήριο. Θα ήταν πιο συμπαθής αν ομολογούσε ότι προσπάθησε αλλά δεν του βγήκε. Και κυρίως αν προσπαθούσε να στήσει σκηνικό πόλωσης παλαιού τύπου.
Δεν παρέλαβε παράδεισο. Αλλά ούτε και κόλαση. Η κόλαση επήλθε επί των ημερών του. Και όπως του εξήγησαν δημοσίως ο προκάτοχος του στη πρωθυπουργία, αρκετοί υπουργοί του και πολλοίς βουλευτές τους δεν ήταν αναπόφευκτη. Ο ίδιος έκανε λάθος διαπραγμάτευση και λάθος επιλογές. Σε τελευταία ανάλυση με άλλους όρους εξελέγη. Αν άλλαξαν με την εκλογή του ας κατέφευγε εκ νέου στη λαϊκή ετυμηγορία με σύνθημα τη «σωτηρία».
Συνεπώς την Πέμπτη ο πρώην πρωθυπουργός με τον απολογισμό που έκανε στη δεδομένη συγκυρία έδειξε να υποτιμά το κοινό του, που δεν ήταν μόνο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Όπως του είπε ευθέως ένα στέλεχος της ΚΟ δεν μπορείς να λες στους πολίτες ότι τους έσωσες και αυτοί να μην το βλέπουν. Δεν μπορείς να επιμένεις ότι έβαλες τα θεμέλια καλύτερης ζωής, όταν όλο και περισσότεροι δεν έχουν καν ζωή. Δεν μπορείς να πιστώνεις τη θητεία σου με αποτελέσματα ακριβώς αντίθετα από αυτά που είχε, με κριτήριο τα πραγματικά δεδομένα. Και φυσικά είναι τέχνασμα να κάνεις συγκρίσεις με τις κυβερνήσεις της ΝΔ για να δείξεις υπεροχή. Δεν είναι τα πάντα σε αυτή τη χώρα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ούτε δέχεται κανείς τη θεωρία ότι εκ δυο κακών...
Για παράδειγμα δεν είναι δυνατόν να ισχυρίζεσαι ότι αναβάθμισες το κύρος της χώρας όταν επί των ήμερων σου η χώρα κύλησε όσο πιο βαθειά γίνεται στην αναξιοπιστία. Όταν εξευτελίζεται και διαπομπεύεται, όχι για τις πράξεις των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά για τις ανεπάρκειες της δικής σου. Δεν γίνεται να ισχυρίζεσαι ότι στελέχωσες το κράτος αξιοκρατικά με την διαβόητη «ανοιχτή διακυβέρνηση» όταν το άφησες για οκτώ μήνες ακέφαλο και στο τέλος μπήκαν οι ημέτεροι, που θα έμπαιναν από την αρχή. Δεν μπορείς να λες ότι καταπολέμησες τη φοροδιαφυγή και έσωσες τις συντάξεις. Και φυσικά δεν μπορείς να υπερηφανεύεσαι για τους συνεργάτες που επέλεξες όταν εσύ ο ίδιος τους απομάκρυνες, προφανώς ως αποτυχημένους. Για να μην πάμε στην θεωρία της «σκληρής διαπραγμάτευσης που οδήγησε στην 26η Οκτωβρίου», ως προσωπικό επίτευγμα, ή στην ιδέα του δημοψηφίσματος που «φοβήθηκε η συντηρητική Ευρώπη». Γιατί μας ακούνε και παραέξω.
Συμπέρασμα. Ο πρώην πρωθυπουργός ατύχησε και αυτή τη φορά. Φάνηκε άλλωστε από τη γενική αρνητική εντύπωση που έκανε η ομιλία του. Και αδικεί τον εαυτό του αν επιμένει σε απολογισμούς που δεν θεμελιώνονται στην αλήθεια. Αν είχε δίκιο θα ήταν ακόμη πρωθυπουργός και στο ΠΑΣΟΚ θα τον ήθελαν για πρόεδρο. Υπάρχουν πεδία δόξης στα οποία μπορεί να είναι πιο πειστικός, αλλά σε αυτά δεν περιλαμβάνεται η διακυβέρνησή του. Η προσπάθεια να δικαιώσει τα λάθη του είναι το μεγαλύτερο λάθος του.
protagon.gr
