ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: «Ακύρωση του συνόλου της μνημονιακής νομοθεσίας»

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ – vasimakopoulos.gr
Υποψήφιος Βουλευτής Β’Αθηνών, ΣΥΡΙΖΑ – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο

Οι εκλογές της 6ης Μαΐου συμπίπτουν με τη συμπλήρωση δύο ακριβώς χρόνων από την εγκαθίδρυση στην πατρίδα μας του ειδικού μνημονιακού καθεστώτος (ν. 3845/6-5-2010), που μετατρέπει την ελληνική δημοκρατία σε σύγχρονης μορφής νεοαποικιακό προτεκτοράτο περιορισμένης κυριαρχίας, συρρικνωμένης δημοκρατίας και, κοινωνικά, σε εργαστήρι μαζικής εξαθλίωσης.

Υπεύθυνες για την εξέλιξη αυτή ήταν, και είναι, οι κυρίαρχες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της τελευταίας 20ετίας, που στήριξαν και αναπαρήγαγαν εντός του εθνικού μας σχηματισμού τον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο.

Η περίφημη «ισχυρή Ελλάδα» – όπως κατ’ επανάληψη έχουμε αναλύσει στον Νέο Αγωνιστή, το ρεύμα που αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ μετά το Μνημόνιο – ήταν μια οικονομία με πήλινα πόδια, στηριγμένη στην αναπτυξιακή φούσκα των ιδιωτικών τραπεζών, στη δραματική συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής, στη σχεδόν εξαφάνιση του δευτερογενούς τομέα της οικονομίας, στην υπερχρέωση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, στην αλλαγή της δομής του δημοσίου χρέους, που κατά τα 2/3 μετατράπηκε από εσωτερικό σε εξωτερικό δημόσιο χρέος, και επομένως σε μηχανισμό εξάρτησης της χώρας και του λαού από το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο και τις τοκογλυφικές πρακτικές του.

Σύμβολα της «ισχυρής Ελλάδας» το ευρώ, το Χρηματιστήριο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2004. Μηχανισμοί προπαγάνδισής της τα καθετοποιημένα ΜΜΕ. Κόμματα της «ισχυρής Ελλάδας» το ψευδώνυμο ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ.

Στη μνημονιακή περίοδο οι κυρίαρχες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις του προηγούμενου κύκλου, που ευθύνονται για την κατάρρευση της χώρας, επιχειρούν με θρασύτητα, απροκάλυπτη βία και με ιδεολογική τρομοκρατία των Ελλήνων πολιτών να διαχειριστούν την κρίση επ’ ωφελεία δική τους και των ντόπιων και ξένων συμφερόντων που εκπροσωπούν, ή από τα οποία εξαρτώνται, και να επιβάλουν ένα νέο κοινωνικό και οικονομικό καθεστώς, πυρήνας του οποίου είναι η κατά απόλυτη προτεραιότητα αποπληρωμή των δανείων και η συρρίκνωση μέχρι αφανισμού οποιασδήποτε μορφής κοινωνικού κράτους.

Ο ελληνικός λαός κατά τη διετή μνημονιακή περίοδο, μέσα από τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης, την οργανωμένη ή ασύνταχτη κοινωνική πάλη ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές, αναζητά και προσβλέπει, για πρώτη φορά έπειτα από δεκαετίες, στις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, με την ελπίδα ότι οι δυνάμεις αυτές, που στάθηκαν την προηγούμενη περίοδο ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό, θα μπορέσουν να δώσουν προοπτική νικηφόρου αγώνα απέναντι στους διεθνείς πιστωτές και τους ντόπιους εκπροσώπους τους.

Προϋπόθεση για μια τέτοια νικηφόρα πορεία ήταν και είναι η συγκρότηση ενός λαϊκού μετώπουμε πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς, που θα αγκάλιαζε όμως ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, με συγκεκριμένη κατεύθυνση την καταγγελία του Μνημονίου και του συνολικού πλέγματος των διεθνών δανειακών συμβάσεως εξάρτησης και υποτέλειας, καθώς και τον αγώνα για την εθνική, δημοκρατική, παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση.
Από τις υπαρκτές πολιτικές δυνάμεις της κοινοβουλευτικής αριστεράς η ΔΗΜΑΡ προτιμά τον δρόμο της μετεκλογικής συνεργασίας με δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ, καθώς διακηρύσσει ότι το Μνημόνιο δεσμεύει τη χώρα, ανεξαρτήτως λαϊκής ετυμηγορίας.

Το ΚΚΕ δεν επιθυμεί καμία συνεργασία, απεναντίας κινείται στη λογική οριοθέτησης και περιχαράκωσης του χώρου του, παραπέμποντας το ζήτημα της λαϊκής εξουσίας σε μια προοπτική μελλοντική και αβέβαιη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε, όχι χωρίς αντιφάσεις, αλλά πάντως με συνέπεια, τη δημιουργία ενός μετώπου κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που συναντήθηκαν στους δρόμους και τις πλατείες στην πάλη κατά του Μνημονίου, θέτοντας με όρους πολιτικούς και αμεσότητας το ζήτημα της συγκρότησης ενός νέου συνασπισμού εξουσίας.

Το συμμαχικό σχήμα ΣΥΡΙΖΑ – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο, γέννημα της συνάντησης κομμάτων και σχηματισμών με τον αγώνα των καθημερινών ανθρώπων, εκφράζει στη συγκυρία των εκλογών της 6ης Μαΐου την αποφασιστικότητα του λαού μας να προχωρήσουμε χωρίς αυτούς που μας χρεοκόπησαν, την απόρριψη της γλώσσας του χθες, των προγραμμάτων του χθες, των προσώπων του χθες, τη μαχόμενη ελπίδα των καθημερινών ανθρώπων για ένα καλύτερο και δικαιότερο αύριο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:

Γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα. Κατάγεται από τον Πύργο Ηλείας. Δικηγόρος-Εργατολόγος. Παντρεμένος με ένα παιδί.
Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Κοινωνιολογία και Μεταπτυχιακά στην Πολιτική Επιστήμη). Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής.

Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Νέου Αγωνιστή. Αμέσως μετά το Μνημόνιο και στο πλαίσιο της απόφασης του Νέου Αγωνιστή, αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ και συμμετείχε στις περιφερειακές εκλογές με τον αυτοδιοικητικό συνδυασμό Αττική Συνεργασία-ΟΧΙ στο Μνημόνιο. Συμμετέχει μέσα από το Νέο Αγωνιστή στο πολύμορφο λαϊκό κίνημα κατά του Μνημονίου.

Στις εκλογές της 6ης Μαϊου, η συλλογικότητα Νέος Αγωνιστής συμμετέχει στο συμμαχικό σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η υποψηφιότητά του στη Β΄ Αθηνών.

Μέλος του Δ.Σ. Συλλόγου Φοιτητών Νομικής (1996-1997), Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ασκουμένων και Νέων Δικηγόρων Αθηνών (2006-2008) και πρώτος αναπληρωματικός σύμβουλος στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (2005-2008).

Μέλος πρωτοβουλιών και κινήσεων πολιτών διεθνιστικής-αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης στους λαούς της Ανατολικής Μεσογείου, στο αντιπαγκοσμιοποιητικό και αντιπολεμικό κίνημα, για μια πολυκεντρική Ελλάδα, ενάντια στους Ολυμπιακούς Αγώνες Αθήνα 2004, ενάντια στο σχέδιο Ανάν, ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, ενάντια στη νεοφιλελεύθερη Ευρωσυνθήκη

Μέλος της Σ.Ο. του πολιτικού περιοδικού Τετράδια. Έχει αρθρογραφήσει στις εφημερίδες Πριν, Δρόμος της Αριστεράς, Αυγή, στα περιοδικά Μηνιαία Επιθεώρηση (Monthly Review), Τετράδια, Κόκκινο, σε φοιτητικά έντυπα, καθώς επίσης και σε έντυπα δικηγορικού συνδικαλισμού.

Οι θέσεις του Βασίλη Ασημακόπουλου:

1. Καταγγελία και αποδέσμευση της χώρας από τα μνημόνια και το συνολικό πλέγμα των δανειακών συμβάσεων. Πρώτη γραμμή διαπραγμάτευσης απέναντι στους διεθνείς τραπεζίτες και τις θεσμικές εκπροσωπήσεις τους είναι η αναστολή πληρωμών. Δεν θα πληρώσουμε τα τοκογλυφικά δάνεια που μας δίνουν με αντάλλαγμα την διάλυση και την υποδούλωση της χώρας και της κοινωνίας. Διαπραγμάτευση εταίρων και όχι υπηκόων. Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου – Διαγραφή του απεχθούς χρέους.

2. Πρώτα η κάλυψη των αναγκών του ελληνικού λαού και ακολούθως – και ανάλογα με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας – αποπληρωμή του μέρους του δημοσίου χρέους που θα κριθεί νόμιμο. Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Ασφάλιση εκτός διαπραγμάτευσης.

3. Εθνική, δημοκρατική, παραγωγική, κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας. Ρήξη με ό,τι την εμποδίζει. Δημοκρατικός προγραμματισμός για αξιοβίωτη ολοκληρωμένη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.

4. Κοινωνικός έλεγχος και εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Επανεξέταση και κούρεμα των ιδιωτικών χρεών.

5. Ακύρωση του συνόλου της μνημονιακής νομοθεσίας, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση.

6. Η μεγάλη φοροδιαφυγή αντιμετωπίζεται με διατάξεις ίδιες με αυτές που αφορούν το οργανωμένο έγκλημα. Διεύρυνση της φορολογικής ύλης του μεγάλου κεφαλαίου. Χαράτσι στα ακίνητα των υπεράκτιων.

7. Νέος συνασπισμός εξουσίας. Οι υπόλογες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που μας οδήγησαν στο μνημόνιο δεν θα γίνουν τιμητές. Ριζική πολιτική ανανέωση- Λαϊκή Μεταπολίτευση.

8. Η Ελλάδα κέντρο της δημοκρατίας, του πολιτισμού της συλλογικότητας, της ανθρωπιάς και της ρηξικέλευθης σκέψης.

9. Πανευρωπαϊκό Δημοψήφισμα για το σύνολο των ευρωσυνθηκών– Ανατροπή της λειτουργίας της ευρωζώνης – έλεγχος της κίνησης κεφαλαίου και της λειτουργίας της ΕΚΤ. Επαναθεμελίωση μιας δημοκρατικής και κοινωνικής Ευρώπης, στηριζόμενης στον πολιτισμό και τις κοινωνικές κατακτήσεις της.