Η αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου «πνίγει» παραγωγικές δυνάμεις και νοικοκυριά
Σχολιάζοντας την εκτέλεση του προϋπολογισμού, ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, υπογράμμισε:
«Η συνεχιζόμενη αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου επιτείνει την ασφυξία και την όποια «ευεξία» των παραγωγικών δυνάμεων και νοικοκυριών. Η προαναγγελθείσα τόνωση της ρευστότητας δεν ήρθε ποτέ, διογκώνοντας έτσι περισσότερο τα προβλήματα στην αγορά και την επιβίωση των κοινωνικών ομάδων. Η αφερεγγυότητα του Ελληνικού Δημοσίου έχει να κάνει με τη μαύρη τρύπα των εσόδων στον προϋπολογισμό, που πέρα από ανεπάρκεια και αδυναμίες των ελεγκτικών μηχανισμών, οφείλεται βασικά στη λάθος στόχευση.
Μεγάλο μέρος από τα συνήθη φορολογικά «υποζύγια» έχουν στερέψει και δεν μπορούν πλέον ν' ανταποκριθούν σε υποχρεώσεις που ως πρόσφατα τηρούσαν στο ακέραιο. Η διεύρυνση της φορολογικής βάσης τείνει να εξελιχθεί σε ανέκδοτο, οι εύνοιες στην υφιστάμενη νομοθεσία απέναντι σε πελατειακά συμφέροντα διαιωνίζονται, ενώ ο κατήφορος εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων εντείνεται από την αυξημένη ανεργία, τη μαύρη και την- ολοένα και συχνότερα- απλήρωτη εργασία.
Κάθε μέρα που περνάει, χωρίς να καταπολεμούνται συνήθειες, παθογένειες και στρεβλώσεις, χωρίς την πρόταξη εναλλακτικού σχεδίου που ν' απαντάει στις απαιτήσεις του παρόντος και στις προϋποθέσεις του μέλλοντος, θα είναι χειρότερη τόσο για την χειμαζόμενη οικονομία, όσο και για την καταταλαιπωρημένη κοινωνία. Και ιδιαίτερα επικίνδυνη σ' ένα τόσο ασταθές διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον».
Μεγάλο μέρος από τα συνήθη φορολογικά «υποζύγια» έχουν στερέψει και δεν μπορούν πλέον ν' ανταποκριθούν σε υποχρεώσεις που ως πρόσφατα τηρούσαν στο ακέραιο. Η διεύρυνση της φορολογικής βάσης τείνει να εξελιχθεί σε ανέκδοτο, οι εύνοιες στην υφιστάμενη νομοθεσία απέναντι σε πελατειακά συμφέροντα διαιωνίζονται, ενώ ο κατήφορος εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων εντείνεται από την αυξημένη ανεργία, τη μαύρη και την- ολοένα και συχνότερα- απλήρωτη εργασία.
Κάθε μέρα που περνάει, χωρίς να καταπολεμούνται συνήθειες, παθογένειες και στρεβλώσεις, χωρίς την πρόταξη εναλλακτικού σχεδίου που ν' απαντάει στις απαιτήσεις του παρόντος και στις προϋποθέσεις του μέλλοντος, θα είναι χειρότερη τόσο για την χειμαζόμενη οικονομία, όσο και για την καταταλαιπωρημένη κοινωνία. Και ιδιαίτερα επικίνδυνη σ' ένα τόσο ασταθές διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον».
