ΜΟΝΤΕΛΟ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Σε πειραματόζωο μετέτρεψαν την Κύπρο, η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ανοίγοντας τον δρόμο- με την αγαστή συνεργασία Ολλανδίας, Φινλανδίας και Αυστρίας- για την εφαρμογή ενός νέου μοντέλου που θα επεκταθεί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες απαιτείται εξυγίανση των τραπεζών, αναφέρει σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Φιλελεύθερος».
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και η Κριστίν Λαγκάρντ άνοιξαν τον δρόμο σε έναν θλιβερό σχεδιασμό, για συμμετοχή μετόχων, κατόχων αξιογράφων και ανασφάλιστων καταθετών στην εξυγίανση χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων σε όλη την Ευρώπη, αναφέρει το δημοσίευμα του Φιλελεύθερου, στο οποίο σημειώνεται ότι οι δύο πρόσφατες, έκτακτες συνεδρίες του Eurogroup, «ανέδειξαν σωρεία τραγικών λαθών από την κυβέρνηση Χριστόφια, αλλά και άγαρμπους χειρισμούς από την κυβέρνηση Αναστασιάδη».
«Ο γερμανικός άξονας επιχειρεί με τον τρόπο αυτό να κλείσει την πόρτα στην απόφαση που λήφθηκε στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου 2012 για απευθείας ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), θεωρώντας ότι αυτή μπορεί να εφαρμοστεί μόνο ''σε μελλοντικά προβλήματα'', υπό αυστηρούς όρους και κατά περίπτωση, αλλά όχι σε ''υφιστάμενα κληρονομηθέντα προβλήματα'', αναφέρει μεταξύ άλλων η εφημερίδα και προσθέτει:
«Ο γερμανικός άξονας επιχειρεί με τον τρόπο αυτό να κλείσει την πόρτα στην απόφαση που λήφθηκε στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου 2012 για απευθείας ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), θεωρώντας ότι αυτή μπορεί να εφαρμοστεί μόνο ''σε μελλοντικά προβλήματα'', υπό αυστηρούς όρους και κατά περίπτωση, αλλά όχι σε ''υφιστάμενα κληρονομηθέντα προβλήματα'', αναφέρει μεταξύ άλλων η εφημερίδα και προσθέτει:
«Ο ρόλος του ΔΝΤ σε όλο αυτό το απάνθρωπο ''παιγνίδι'', εστιάζεται στην επιλογή της ''κουπ'', δηλαδή στον τύπο και στο βάθος του ''κουρέματος'', κάτι που κρίνεται με ψυχρά μαθηματικά και αποκλειστικό γνώμονα ότι η δανειοδότηση δεν πρέπει να ξεπερνά το 55%-60% και ότι εντός συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου, το δημόσιο χρέος μιας χώρας πρέπει να περιορίζεται κάτω από 100% του ΑΕΠ της».
(πηγή: «Ο Φιλελεύθερος»)
