Στο «κάδρο» ζητήματα μακριά από την ουσία της εκπαίδευσης
Για την πιθανότητα απεργίας μέσα στις Πανελλαδικές εξετάσεις, ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, δήλωσε:
«Η αύξηση των διδακτικών ωρών, είναι δεδομένο ότι δεν οδηγεί σε βελτίωση της παραγωγικότητας του εκπαιδευτικού έργου, αλλά μόνο σε μείωση του ανθρώπινου δυναμικού ανά σχολική μονάδα και συνακόλουθα στην ανεργία χιλιάδων ωρομίσθιων και αναπληρωτών.
Ωστόσο, η εκ του πονηρού επιλογή του υπουργείου να εξαγγείλει την αύξηση των εβδομαδιαίων ωρών στο τέλος της σχολικής χρονιάς, δε μπορεί να απαντηθεί με την ομηρία δεκάδων χιλιάδων παιδιών την περίοδο των εξετάσεων. Μία απεργία τις μέρες αυτές, απομονώνει τους εκπαιδευτικούς, από τους φυσικούς συμμάχους τους, που δεν είναι άλλοι από τους γονείς και τους μαθητές».
Ωστόσο, η εκ του πονηρού επιλογή του υπουργείου να εξαγγείλει την αύξηση των εβδομαδιαίων ωρών στο τέλος της σχολικής χρονιάς, δε μπορεί να απαντηθεί με την ομηρία δεκάδων χιλιάδων παιδιών την περίοδο των εξετάσεων. Μία απεργία τις μέρες αυτές, απομονώνει τους εκπαιδευτικούς, από τους φυσικούς συμμάχους τους, που δεν είναι άλλοι από τους γονείς και τους μαθητές».
Για άλλη μια φορά, τα ζητήματα που αναδεικνύονται σχετικά με την εκπαίδευση δεν έχουν να κάνουν με το περιεχόμενο και την ποιότητα του παραγόμενου έργου. Υπόλογη γι’ αυτό είναι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, από πρωτοβουλίες της οποίας ανακύπτουν τα κατά καιρούς θέματα.
Ο τωρινός υπουργός καταπιάστηκε με τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση: όχι φυσικά με το περιεχόμενό της, το «εξετασιοκρατικό» σύστημα, το ...παπαγαλίζειν, την εμφανή έλλειψη διαδραστικότητας ανάμεσα σε γνωστικά αντικείμενα, το μαθητή παθητικό καταναλωτή «ατάκτως ερριμμένων» πληροφοριών, την πανάκριβη -κατά τ' άλλα “δωρεάν”- εκπαίδευση, αλλά με το πως θα εξοικονομηθούν δημόσιοι πόροι, ανεξαρτήτως συνεπειών στην όλη λειτουργία της.
Ο τωρινός υπουργός καταπιάστηκε με τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση: όχι φυσικά με το περιεχόμενό της, το «εξετασιοκρατικό» σύστημα, το ...παπαγαλίζειν, την εμφανή έλλειψη διαδραστικότητας ανάμεσα σε γνωστικά αντικείμενα, το μαθητή παθητικό καταναλωτή «ατάκτως ερριμμένων» πληροφοριών, την πανάκριβη -κατά τ' άλλα “δωρεάν”- εκπαίδευση, αλλά με το πως θα εξοικονομηθούν δημόσιοι πόροι, ανεξαρτήτως συνεπειών στην όλη λειτουργία της.
