Αναρτήθηκε από τον/την economikos στο Ιουλίου 19, 2013
Τα μάτια τους και… τα αφτιά τους στην κυβέρνηση έχουν οι παράγοντες της αγοράς ακινήτων καθώς μέχρι το τέλος του προσεχούς φθινοπώρου αναμένουν εξελίξεις σε τρεις σημαντικές νομοθετικές παρεμβάσεις που αφορούν ζητήματα του κλάδου.
Το πρώτο και γνωστότερο ζήτημα είναι αυτό του τρόπου φορολόγησης της κατοχής ακινήτων, δηλαδή το πώς ο φόρος (ΦΑΠ) και το ειδικό τέλος (ΕΕΤΗΔΕ) ακίνητης περιουσίας θα μετεξελιχθούν σε έναν νέο και ενιαίο φόρο κατοχής επί των ακινήτων. Πρόταση των παραγόντων της αγοράς είναι:
α) Να μην υπάρξει προοδευτικός συντελεστής φορολόγησης, καθώς με αυτόν τον τρόπο θα εξανεμισθεί το όποιο ενδιαφέρον για αγορές ακινήτων και αντίθετα θα πυροδοτηθεί μπαράζ ρευστοποιήσεων, ό,τι αυτό θα μπορούσε να σημάνει για τις τιμές των ακινήτων και τις θέσεις εργασίας στον κατασκευαστικό τομέα.
β) Η φορολόγηση να είναι όσο το δυνατόν ευρύτερη και χωρίς την ύπαρξη αφορολόγητου ορίου, προκειμένου να πληρώσουν όλοι από λίγο και όχι οι μισοί για όλους.
Ένα δεύτερο ζήτημα προκύπτει για τις ΑΕΕΑΠ (Ανώνυμες Εταιρείες Επενδύσεων Ακίνητης Περιουσίας), οι οποίες με τη σειρά τους περιμένουν με ενδιαφέρον όχι μόνο την προαναφερόμενη θεσμική ρύθμιση για τον φόρο κατοχής των ακινήτων, αλλά και το ξεκαθάρισμα του θεσμικού πλαισίου που αφορά τη δική τους φορολογία εισοδήματος. Κάτι τέτοιο αναμένεται να γίνει γύρω στον Σεπτέμβριο.
Το τρίτο ανοιχτό μέτωπο αφορά το περιεχόμενο των μισθώσεων στα εμπορικά ακίνητα (καταστήματα, γραφεία, αποθήκες), για το οποίο μάλιστα φέρεται να έχει εκδηλώσει ζωηρό ενδιαφέρον και η τρόικα. Συγκεκριμένα, το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο θεωρείται ιδιαίτερα οπισθοδρομικό για ανεπτυγμένο κράτος και για χώρα που επιθυμεί να προσελκύσει επενδύσεις τόσο από το εσωτερικό, όσο και από το εξωτερικό.
Παράγοντες της αγοράς υποστηρίζουν πως η τρέχουσα νομοθεσία στην ενοικίαση εμπορικών ακινήτων εδράζεται σε συνθήκες της μεταπολεμικής Ελλάδας, όπου οι ιδιοκτήτες ακινήτων είχαν πολύ μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη σε σχέση με τους ενοικιαστές. Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, η κατάσταση σήμερα έχει αναστραφεί και στην πράξη οι ιδιοκτήτες έχουν πολύ μικρότερη διαπραγματευτική δυνατότητα σε σύγκριση με τις εμπορικές αλυσίδες και τους μεγάλους ομίλους του εσωτερικού και του εξωτερικού, οι οποίοι ενοικιάζουν τα ακίνητα των πρώτων.
Με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, ο ενοικιαστής είναι εξασφαλισμένος για δώδεκα συν τέσσερα χρόνια, ενώ αντίθετα ο ιδιοκτήτης μόλις για έναν χρόνο, με τρίμηνη προειδοποίηση και με μόλις ένα μηνιαίο μίσθωμα αποζημίωση!
Πέραν αυτού, ωστόσο, ήρθε ο νόμος Κατσέλη, που επεκτάθηκε μέχρι το τέλος του 2013 από τον νόμο Χατζηδάκη που έδωσε τη δυνατότητα στους ενοικιαστές να σπάσουν μονομερώς τις όποιες μακροχρόνιες συμβάσεις είχαν υπογράψει στο παρελθόν με τους ιδιοκτήτες.
«Είδαμε το απίστευτο! Ένας νόμος καταργούσε αναδρομικά ιδιωτικές συμβάσεις!», αναφέρει παράγοντας της αγοράς, ο οποίος συμπληρώνει: «Από τον νόμο αυτό ωφελήθηκαν μόνο οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι. Να σκεφτείτε ότι υπήρξαν ακίνητα στα οποία οι ιδιοκτήτες είχαν προχωρήσει σε μεγάλες επενδύσεις προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις εξειδικευμένες ανάγκες των ενοικιαστών και έναντι αυτού είχαν τη γραπτή δέσμευση των ενοικιαστών ότι θα παραμείνουν για οκτώ ή δέκα χρόνια. Όταν ψηφίστηκε ο νόμος Κατσέλη, αυτοί οι ιδιοκτήτες έμειναν ξεκρέμαστοι στον αέρα».
Γενικότερα, πάντως, η τρόικα φαίνεται να προβληματίζεται για την ανισομέρεια που υπάρχει στις υποχρεώσεις μεταξύ ενοικιαστών και εκμισθωτών και από το γεγονός ότι υπό αυτό το καθεστώς δεν είναι δυνατόν να προσελκυσθούν νέες επενδύσεις, ή να δούμε αξιοσημείωτο αγοραστικό ενδιαφέρον.
«Όταν ο ιδιοκτήτης έχει εξασφαλισμένα τα ενοίκια μόνο μιας χρονιάς, με ποιον τρόπο θα πείσει τις τράπεζες να χρηματοδοτήσουν την αγορά ή την κατασκευή του συγκεκριμένου ακινήτου;», διερωτάται παράγοντας του κλάδου.
euro2day.gr
