Κλειδί για την επιτυχία του εγχειρήματος της διοικητικής μεταρρύθμισης στην Ελλάδα είναι η μετατόπιση του βάρους από τους αριθμούς των αποχωρήσεων, στην λογική της ποιοτικής αναβάθμισης των υπηρεσιών και του ανθρώπινου δυναμικού, όπως είπε μεταξύ άλλων ο αρμόδιος υπουργός Αντώνης Μανιτάκης, μιλώντας σε εκδήλωσε. Ανέφερε, πάντως, ότι με βάση τους πιο πρόσφατους υπολογισμούς, μέχρι το 2015 θα έχουν αποχωρήσει από το δημόσιο 180.000 υπάλληλοι.
Ο κ.Μανιτάκης υπεραμύνθηκε των σχεδιασμών του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης για την αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης μέσω του προγράμματος της κινητικότητας και της αξιολόγησης.
Κατά την παρέμβασή του στη δημόσια συζήτηση με θέμα «Πέρα από το μικρό ή το μεγάλο κράτος: μεταρρυθμίσεις για μία αδέσμευτη και κοινωνικά αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση», που διοργανώθηκε από το Κέντρο Πολιτικού Προβληματισμού «Μιχάλης Παπαγιαννάκης», ο υπουργός εξέφρασε την αγωνία του για το διχασμό που έχει αναπτυχθεί γύρω από το Δημόσιο.
«Το πολιτικό σύστημα και η κοινή γνώμη χωρίστηκε στα δύο: σε φανατικούς οπαδούς των αθρόων και οριζόντιων απολύσεων και σε φανατικούς υποστηρικτές των μη απολύσεων», είπε. Κατά τον υπουργό, «το αποτέλεσμα σε αυτό το ιδεολογικό και στείρο, θεσμικά, δίλημμα συνθλίβεται κάθε συζήτηση για την ουσία και την πορεία της μεταρρύθμισης».
Επεσήμανε ότι «στο βωμό ενός ιδεολογήματος, θυσιάζεται η προσπάθεια ποιοτικής αναβάθμισης της διοίκησης και υπονομεύεται το κλίμα της συναίνεσης, που είναι αναγκαίο, για την καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και κυρίως για την αύξηση της αποδοτικότητας των δημοσίων υπαλλήλων και την πάταξη της γραφειοκρατίας και της διοικητικής διαφθοράς».
Πρόσθεσε, επίσης, ότι «κάθε συζήτηση για απολύσεις δημιουργεί άλογο φόβο σε όλους, ακόμη και στους άξιους υπαλλήλους, παραλύει και υπονομεύει κάθε εξαγγελία για μεταρρύθμιση και ακυρώνει τις διαδικασίες για αξιολόγηση. Δηλαδή, λειτουργεί ως άλλοθι για να μην γίνει τίποτε, να μείνουν τα πάντα ως έχουν και ωθεί τη διοίκηση στην παράλυση και τους δημοσίους υπαλλήλους στην αδιαφορία και δυστυχώς και στη λευκή απεργία».
Ταυτόχρονα, υπογράμμισε ότι «το ίδιο στείρα είναι και η κατηγορηματική άρνηση γενικά των απολύσεων», μία στάση που «ευνοεί τη μη εφαρμογή του κώδικα των δημοσίων υπαλλήλων ως προς τις απολύσεις, καλύπτει τους πειθαρχικά υπόλογους, τους ακατάλληλους, τους ανίκανους, αυτούς που δεν τιμούν την ιδιότητα του δημόσιου λειτουργού».
Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης άσκησε κριτική και στην τρόικα, επισημαίνοντας ότι «η συνταγή της αποτυπώθηκε αριθμητικά, ποσοτικά. Η οδηγία ήταν: μειώστε δραστικά τις δομές, καταργήστε οργανισμούς, κάντε συγχωνεύσεις».
Παρατήρησε δε ότι ήταν «εύκολη και εύπεπτη συνταγή, επειδή διατύπωνε το προφανές. Σχηματική, όμως, απλοϊκή και όχι απλή, στην ουσία της, αποδείχθηκε τελικά ανεδαφική στην άμεση εφαρμογή της». Με λίγα λόγια, τόνισε, ήταν μία μέθοδος που έπρεπε να ακολουθήσει τη «νομοθετική κοπτοραπτική», χωρίς να γίνεται αντιληπτό ότι «η απουσία ποιοτικών κριτηρίων απλώς ακύρωνε τη μεταρρύθμιση».
Ωστόσο, συνέχισε, «στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, με τεχνική βοήθεια της Task Force και την τεχνογνωσία των Γάλλων εταίρων μας, προσπαθούμε σήμερα να πραγματώσουμε τον στρατηγικό και ζωτικό στόχο της ριζικής αναδιάρθρωσης των δημοσίων υπηρεσιών μας με εντελώς διαφορετική μέθοδο».
Σε ότι αφορά τη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων ο κ. Μανιτάκης επεσήμανε, «όταν διαπιστώθηκε ότι ο στόχος της μείωσης των δημοσίων υπαλλήλων κατά 150.000 δεν ήταν ανέφικτος και θα επιτυγχανόταν με συνταξιοδοτικές αποχωρήσεις, στο δεύτερο μνημόνιο προστέθηκε ένας ακόμη ποσοτικός στόχος: των αναγκαστικών αποχωρήσεων (15.000). Και αυτό στόχευε σε καθαρά δημοσιονομικό όφελος, μάλιστα είχε προϋπολογιστεί η ακριβής εξοικονόμηση της σχετικής μισθολογικής δαπάνης».
Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης στάθηκε, για μία ακόμη φορά, στο ζήτημα της «δραματικής και ανεξέλεγκτης μείωσης του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων», τονίζοντας ότι «το δημοσιονομικό αίτημα της δραστικής μείωσης των δημοσίων υπαλλήλων, από αίτημα εξυγιαντικό, κινδυνεύει σύντομα να γίνει, με τις αθρόες και μαζικές συνταξιοδοτήσεις, ο εφιάλτης της δημόσιας διοίκησης και των ταμείων συνταξιοδότησης».
Οπως επεσήμανε ο ίδιος, με βάση τους πιο πρόσφατους υπολογισμούς, «ο αριθμός των συνταξιοδοτήσεων το 2012 έφθασε τις 32.000 και η μείωση του συνολικού αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2015 θα προσεγγίσει τις 180.000 χιλιάδες. Aρα το 2015 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων θα είναι αρκετά κάτω από τις 600.000. Μείωση που ξεπερνά το 25% σε πέντε χρόνια και είναι τρομακτική, διότι δημιουργεί κενά τα οποία δεν μπορεί να καλυφθούν ούτε με αθρόες προσλήψεις ούτε με ανορθολογικές και μαζικές μετακινήσεις».
Ο κ. Μανιτάκης υπεραμύνθηκε της κινητικότητας των υπαλλήλων, την οποία χαρακτήρισε «απαραίτητη» και ως «κίνητρο και όχι ως τιμωρία», αλλά και ως «ένα από τα κλειδιά της μεταρρύθμισης στη δημόσια διοίκηση, ενώ σημείωσε ότι «η μετακίνηση θα πρέπει να γίνεται τόσο για το καλό της υπηρεσίας όσο και για την αξιοποίηση του υπαλλήλου».
Ακόμη, αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός συστήματος αξιολόγησης των δομών και του προσωπικού.
«Είναι αλήθεια» τόνισε, «ότι ο μέσος δημόσιος υπάλληλος σήμερα δεν αποδίδει αυτά που οφείλει και αυτά που μπορεί. Δεν εργάζονται όλοι όπως πρέπει ούτε ενδιαφέρονται όσο πρέπει, και δεν επιτελούν με την ευθύνη που απαιτείται το δημοσιοϋπαλληλικό τους καθήκον. Δεν έχουν συνειδητοποιήσει όλοι την ευθύνη που έχουν απέναντι στην Πολιτεία, στον λαό και στον έλληνα φορολογούμενο. Δεν έχουν καταλάβει ότι η μονιμότητα δεν είναι προνόμιο, ούτε δικαίωμα, αλλά εγγύηση για την ασφαλή και ανεπηρέαστη από πολιτικές παρεμβάσεις επιτέλεση των καθηκόντων τους».
ethnos.gr
